Często osoby starsze, schorowane i niesamodzielne potrzebują intensywnej opieki i wsparcia. Tymczasem prywatny, profesjonalny opiekun osób starszych, który przychodzi każdego dnia na co najmniej kilka godzin, to dla wielu rodzin wydatek, na jaki nie mogą sobie pozwolić. Pozostaje umieszczenie podopiecznego w ośrodku opiekuńczym lub sprawowanie nad nim opieki osobiście. Które rozwiązanie jest lepsze?
Oddanie rodzica, dziadka lub innej bliskiej osoby do domu opieki to zazwyczaj trudna decyzja. Przede wszystkim w głowie pojawiają się obawy, jak przyjmie to sam senior. Czy poczuje się niepotrzebny, odrzucony albo „skazany” na dom opieki? Ponadto zagadką jest sam ośrodek, w którym przecież pracują obcy ludzie i trudno jest stwierdzić, jakie mają podejście do podopiecznych.Nowa osoba w domu opiekibędzie też musiała zintegrować się z innymi mieszkańcami i nie sposób przewidzieć, czy będzie się dobrze czuła w tej sytuacji. Jeżeli oczywiście wciąż ma jasny umysł i jest wystarczająco sprawna, aby nawiązywać nowe znajomości i aktywnie spędzać czas.
Takie rozwiązanie ma jednak też swoje pozytywne strony. Jeśli bliska ci osoba trafi do dobrego ośrodka, będzie miała zapewnioną całodobową pomoc personelu medycznego.Opiekun domu opiekizajmie się również organizacją czasu wolnego. Zatrudnione w ośrodkach opiekunki czytają mieszkańcom czasopisma, prowadzą zajęcia edukacyjne, rozmawiają, co także jest potrzebne seniorowi dla poczucia komfortu psychicznego.
Opiekun rodzinny (nieformalny) to osoba, która poświęca się opiece nad swoim bliskim. Czasami jest to jedna osoba, czasami członkowie rodziny sprawują opiekę naprzemiennie lub wspólnie. Ludzie decydują się zająć seniorami z różnych powodów. Jedni nie wyobrażają sobie, że mogliby oddać kogoś bliskiego do domu opieki, dla innych to rozwiązanie nie jest wygodne (np. ze względu na pracę lub warunki mieszkaniowe), ale w domach opieki są kolejki, a ośrodki prywatne zbyt dużo kosztują.
Nowy opiekun(osoba, która dopiero zaczyna i nie ma doświadczenia w doglądaniu osób starszych i chorych) może czuć się zagubiony w nowej roli. Wiele zależy jednak od stanu podopiecznego, stopnia jego sprawności i komunikatywności. Niektórzy podopieczni ułatwiają opiekę, inni (szczególnie obciążeni zaburzeniami ze strony układu nerwowego) utrudniają i reagują złością na czynności pielęgnacyjne. W niektórych przypadkach taka sytuacja jest skrajnie trudna, szczególnie gdy opiekę sprawuje tylko jedna osoba, która niejednokrotnie musi zrezygnować z własnego życia. Jeżeli mieszkanie dzielone z podopiecznym jest ciasne, wówczas ograniczona jest też intymność i członkom rodziny może brakować miejsca, gdzie mogą odpocząć i się wyciszyć.
Mimo pewnych trudności takie rozwiązanie ma wiele zalet: podopieczny nie musi stresować się nowym miejscem i otoczeniem, wyeliminowane są obawy o standard opieki i osobiście można zadbać o odpowiednie warunki dla ukochanej osoby.
Czasami trudno jest znaleźć rozwiązanie, które będzie komfortowe dla podopiecznego oraz wygodne i możliwe do zrealizowania dla jego rodziny. Jeśli brakuje ci czasu na opiekę nad kimś bliskim, a jednocześnie nie możesz lub nie chcesz umieszczać go w domu opieki, wyjściem może być profesjonalny opiekun, który przychodzi na godziny tylko wówczas, gdy to konieczne, bo chcesz mieć czas dla siebie albo obowiązki nie pozwalają ci na zajęcie się podopiecznym.
Pamiętaj, że warto zrobić rozeznanie dotyczące sposobów ułatwienia sobie czynności pielęgnacyjnych. Możesz ubiegać się o dofinansowanie np. na materac przeciwodleżynowy albo produkty TENA dla osób z nietrzymaniem moczu, możesz wypożyczyć sprzęty medyczne, np. wózek inwalidzki albo kule. Możesz także wnioskować o przyznanie opieki pielęgniarskiej. Wiedza na temat możliwości, jakie ma opiekun rodzinny, czasami okazuje się kluczowa podczas podejmowania decyzji, czy senior powinien zostać w domu, czy przeprowadzić się do ośrodka. Ważne, aby nie krępować się prosić o pomoc i skorzystać ze wszystkich dostępnych udogodnień.
